دَ طوافِ وداع وخت دے لهٔ مکې زۂ روانيږم
وکړم څهٔ زۂ ۔پهٔ دې وخت کښې۔پريشان يم نهٔ پوهيږم
دَ راتلو دلته دَ بيا بيا خواست۔پهٔ زړۂ مې څرګند پروت دے
زهٔ قابل خو دَدې نهٔ يم۔ خو بيا هم ترې نهٔ صبريږم
دَ راتلو پهٔ وخت کښې څومره زۂ۔خوشحال خوشحال راتلمه
اوس دَ غم طوفان راغلے کوزه بره پکښې کيږم
زړۂ مې غواړي چې کعبه دا خپله غيږه۔کښې راواخلم
دا زما بس ليونتوب ۔دے صحيح نه ده ، ښهٔ پوهيږم
دَمات زړونو سره مل دے۔خپل مات زړۂ ورته کړه مخکښې
بس زمونږ نه۔ دې راضي شې اؤ بيا بيا چې حاضريږم
زه شبير پهٔ غم ککړ يم دَ الله دَ در ملنګ يم
ما دې خپل کړي هميشه بس صرف دې وته ترسکيږم