ووايم زړۂ مې کوم کوم رنګه سلسلې وليدې
دَ عشق پهٔ نوم چې دَ هوس مې نظارې وليدې
دَ خواهشاتو مې دَ نفس پهٔ زړۂ سورلي وليده
دَدې جواز کښې دَ مفتيانو مې فتوې وليدې
دَ زړۂ چې سوز ؤ هغه ختم شو پهٔ ورو ورو باندې
خو مې پهٔ شونډو دَ سوز ډېرې تماشې وليدې
ګند دَ دنيا دَ محبت خو ورځ پهٔ ورځ زياتيږي
اؤ دَ اصلاح مې دَ فکرونو جنازې وليدې
خانقاه جمات دَ مدرسې دَ يو والي شبؔيره
دَ خپلو خلقو پهٔ لاس ما ددوی ټکړې وليدې