تنده ئې دَ مينې ختمېدے نهٔ شي
څوک ئې بيا لهٔ مينې راوتے نهٔ شي
څومره به وي غرق درياب دَ مينې دا
مهٔ پرېده ادب معلومېدے نهٔ شي
چپ کښېنه دَ مينې سمندر دے دا
دلته بې لهٔ ټيټ سر څهٔ مونتے نهٔ شي
وګوره جمال ئې تصور کښې لږ
اوس دې جوړې سا بره راتلے نهٔ شي
نفس زما روح بند پهٔ بند تړلے دے
بې لهٔ عشقه دا ازادېدے نهٔ شي
زړۂ کښې هله وي شبيؔره يار زما
غېر ئې چې زړۂ کښې پاتې کېدے نهٔ شي