خدايه شکر چې زۂ راغلمه نن دلته
نازولے چې دَ خدایٔ رسول دے چرته
هيڅ شے نه يم حيثيت زما څهٔ نشته
چې وريږي پرې رحمت دَ خدایٔ يم هلته
خدایٔ دې ماته کړي نصيب ادب دَدې ځائے
چې مرهم دے دَ خشکیٔ هر يو پرهر ته
بس ستا فضل مې اسره ده زما خدايه
ډيوه څنګه دَ عمل ونيسم نمر ته
زما زړۂ کښې چې بس ته يې هر يو وخت بس
دروازہ مې دَ زړۂ بنده شي هر شر ته
کوم جالونه دَ شيطان چې له ما تاؤ دي
چې ټول وشلوم اؤ لاړ شم ترې بهر ته
تربيت زما دَ نفس هم ښهٔ نصيب شي
ننواتے يم راغلے دې لوئے در ته
دَ بقيع دَ مزکې خاوره دلته غواړي
پهٔ سلام شبير حاضر نبي سرور ته
دا موبائيل هم نعمت دے هم زخمت دے
يقيناً۔ دا نن سبا زمونږ حاجت دے
دَدې شوق چي حد نه زيات شي بيا نقصان دے
بيا دَډېر لوئے مصيبت دغه سامان دے
خپل ځان بچ کړه پهٔ څهٔ شان دَدې دَ شر نه
دَ خيرخواه خپل لږه واؤره دا خبره
دې دَپاره دا غزل مې ده ليکلي
اوس ئے واؤره که تا نهٔ وي اوريدلي