زړۂ زما خپل مېخانه ده مېخانو باندې به څهٔ کړم
چې مې يار نهٔ وي کوم ځائے کښې ويرانو باندې به څهٔ کړم
دَ دنيا پهٔ مېخانو کښې خو شراب دَ کثافت دي
لهٔ ظلمت اؤ تيرو ډکو دې کوڅو باندې به څه کړم
دَ دنيا پهٔ بازارونو ښهٔ اؤ بد واړه ټول يو دي
زۂ پهٔ بيعه اخستونکو دې دهوکو باندې به څه کړم
ماشراب دَ مينې څښلي ، ده دا مينه څومره پاکه
دَ دنيا دَ فاني حسن پهٔ نخرو باندې به څهٔ کړم
زما زړۂ اوس يو ليدلے دے میٔن پهٔ هغه يو دے
دَ ظاهر دَدې کثرت پهٔ نظارو باندې به څهٔ کړم
داغوږونه مې دَ يار لهٔ لور نغمو سره بلد دي
دَ هوس نه چې دي ډکې دې نغمو باندې به څهٔ کړم
چې دَ زړۂ سترګې بينا شي نو دَ سر سترګې شي پټې
نو دَ پټو سترګو بيا دې نظارو باندې به څهٔ کرم
ما دَ عشق پهٔ ژبه دا غزل ليکلے دے شبيؔره
بې مقصده دَ الفاظو پهٔ راوړو باندې به څهٔ کړم