بې مقصده شاعري يو حماقت دے
چې دَ فسق ذريعه شي مصيبت دے
بې عزته کړي چې بل شي بې عزته
يقيناً چې پهٔ خپل لاس کښې خپل عزت دے
چې څوک دا کړي ذريعه دَ خوشامد نو
پهٔ دنيا کښې دا څهٔ بل رنګه ذلت دے
دَ هوس چې دَ تسکين دا ذريعه کړي
نو بې شکه ډېر ذليل دغه حرکت دے
پټ ساتل دَ کوم خائېست چې وي پکار نو
دَ هغې ظاهرول غټ جهالت دے
چې پهٔ داسې شاعرۍ کښې مبتلا وي
دَ هغوی ثابت قران کښې مذمت دے
پېروي ددي کوي چې ګمراهان دي
خور دَدوی هره شعبه کښې چې حيلت دے
ذاکرين اؤ نېکوکار ترې مستثنیٰ دي
دَ هرچا خپل خپل پرواز اؤ خپل همت دے
چې څوک بچ کړي ځان لهٔ دو اؤ پهٔ ښهٔ کار کښې
استعمال کړي دا دَ هغو ښهٔ قسمت دے
اے شبيره اتباع کښې دَ محبوب مو
ترقي ده اؤ رڼا ده سعادت دے