خوش نشيب شو چې به ځان ته قهرېدل څوک
ګېر شو خپله چې لهٔٔٔ ځانه ځارېدل څوک
چې ګزار مې پهٔ شا وخوړو دَ کاڼي
چې مې شاته وکتل هغه ؤ خپل څوک
دَ دنيا دَ امتحان يو نظاره وه
شرارت کولو چا اؤ ګېرېدل څوک
آخرت کښې به ظاهر شي خود پخپله
خپل عمل به هر څوک نيسي ، نه چې بل څوک
کله لاره ترې غلطه شي شبيؔره
چرې فکر چې څوک نهٔ کړي دَ منزل څوک