چې زۂ يم دَ هغه ښکلي نظرونو پهٔ حصار کښې
محسوسيږي راته ځان څهٔ عجيبه غوندې خمار کښې
امتحان زما منزل دے دَ منزل کړمه تا بيا زۂ
کله يمه پهٔ صحرا کښې کله يمه پهٔ ګلزار کښې
څومره ښکلے اوس جوړ شوے دے زما ذوق دَ حيات چې
زۂ دَ خپل محبوب پهٔ در يمه ولاړ پهٔ لوئے قطار کښې
محبت کهٔ عقېدت دے پهٔ دې باندې خبر نهٔ يم
بس مدهوش يمه پهٔ مينه کيفيتِ اضطرار کښې
دَ هغهٔ مينه زما دے اوس مرکز دَ اميدونو
کله نمونځ کښې ئې واصل شم کله وينم ئې اذکار کښې
معيت کښې دَ حبيب ئې دَ ديدار پهٔ تمنا يم
کله دا به رانصيب شي يم دَدې پهٔ انتطار کښې
جمع کړي ماشبيؔره دي کوټه پېسې خو هلته
اميدوار ئې يم دَ فضل , دي هر څهٔ ئې پهٔ اختيار کښې