څومره ښکلي به هغه وي نظاره نو
چې محبوب زمونږ خپل مخ کړي راښکاره نو
خوشحالۍ نه به دَ مرګ صورت پيدا ؤ
څنګه وي بهٔ دَ مرګ نهٔ وي چې ٔ خطره نو
عاشقان به زړګي څنګه صبروي بيا
هر چاباندې مدهوشي به وي خوره نو
احساس وخت دَ تېرېدلو به شي ختم
خو دَ دې فکر بهٔ نهٔ وي چا سره نو
مونږ شبيؔره پهٔ دې څنګه پوهېدے شو
عقل نهٔ شي اخستے دې کښې حصه نو