اوښکې سترګو کښې مې دي پهٔ۔زړۂ مې غم دے
چې ماکړے پهٔ خپل ځان ډېر زيات ستم دے
بيا راتلل دَ خدایٔ پهٔ فضل مې نصيب شول
تيرې لاړلې پهٔ زړۂ مې صبحدم دے
عشق خو عشق دے اوس دَ حسن زور وګوره
چې دَ چا دپاره دا ټول زېر و بم دے
اتباع باندې ئی هر څهٔ ملاويږي
خدایٔ پهٔ نزد ئې مقام څومره محترم دے
ګناهګار ؤ سياهکار دلته زۂ راغلم
پهٔ اميد دَ شفاعت ۔مې زړه محکم دے
زه شبير ولاړ پهٔ در چې دَ کريم يم
دَ کريم نه مې اميد ډېر دَ کرم دے
اؤ دغه شان نور !