زما زړۂ کښې دے راغلے يو اواز
چې ادب دے هميشه دَ فلاح راز
دَ ادب ځنې اعراض کله ونهٔ کړې
مصيبت به ګني ځان ته کړې تهٔ ساز
بې ادبه شي محرومه بدنصيبه
خيال کوه خدایٔ لهٔ هرڅهٔ دے ئې نياز
چې حج وکړي مدينې وته لاړ نه شي
دهٔ خبره ومنله دَ غماز
اے شبيره دي هر څهٔ ئې مدينه کښې
چې دَ عشق دَ فضاګانو وي شهباز