پهٔ زړۂ مې لګيدلي جوړ هوا دَ مدينې
دَ تلو غم کښې نصيب خوشحالي شوه دَ مدينې
يو زوګ غوندې پيدا پهٔ تصور کښې شو پهٔ خپله
هوا دَ مدينې اؤ دَ فضا دَ مدينې
مسکن دَ صحابه ؤ اؤ منزل دَ ملائکو
پهٔ لار باندې روان شولو مونږ بيا دَ مدينې
داځائے لوئے دَ ادب دے ، پهٔ ادب باندې به اوسې
شه پوې ، لازم ادب دے پهٔ هر چا دَمدينې
شبير هم با ادب کړې سوال زما تاته دے خدايه
پيرزو چې پهٔ هغه کړو سفر تا دَ مدينې