تلاوت کهٔٔ دَ قران پهٔ غور کوم زۂ
دَ خپل رب سرہ پرې ځان ملاووم زۂ
چې مې مخکښې دا کلام دَ رب وي پروت نو
همکلام پهٔ تلاوت دَ هغهٔ يم زۂ
دَ جنت اؤ دَ دوزخ مناظر دا ښايیٔ
شم پهٔ شوق اؤ کله بيا ويرېږم زۂ
دَ قارون پهٔ قصه زړۂ زما درزيږي
دَ فرعون لهٔ قصې هم عبرت اخلم زۂ
دَ دنيا پهٔ مينه وروڼه دښمنان شو
لهٔ يوسف نه صبر بيا حاصلوم زۂ
ښائې کله بيا دعویٰ دَ علم مونږته
دَ موسیٰ حضر قصه چې ولولم زۂ
دَ قران زړۂ دے یٰسين راته ده پته
دَ یٰسين رڼا پهٔ زړۂ خپل اچوم زۂ
دَ شپو ورځو دَ ګردش نظام عبرت دے
لهٔ الشمس تزکيه ولې وانخلم زۂ
ټول قران دَ نفس اصلاح زمونږ نه غواړي
ټول قران دے تصوف دا ووايم زۂ
عشق شبيؔره پټ الفاظو کښې ئې پروت دے
ډک معنو نه دَدې زړۂ اؤ دماغ کړم زۂ